انتشار نامههای مشاهیر و مفاخر در قالب مجموعههای مستقل، متضمن فواید و محاسنی است که با توجه به نویسندگان ومخاطبان و البته موضوعات این نامهها، متفاوت است. اما بههرحال بدیهیترین و ابتداییترین فایدۀ انتشار این دست نامهها، پیبردن به روحیات، خلقیات و مشغلههای ذهنی نویسندگان آنهاست. این نوشتار به مناسبت انتشار کتاب «نامههای مجتبی مینوی و ایرج افشار» نگاشته شده است.