السلوة فی شرایط الخلوة کتابی است که یکی از عارفان سلسلۀ کبرویه در موضوع خلوت نوشته است. خلوت‌نشینی از مهم‌ترین اصول آداب پیروان این طریقت بود و تنی چند از آنان رساله‌هایی با عنوان رساله در خلوت تألیف کرده‌اند یا کتاب‌هایی نوشته‌اند که موضوع اصلی آن عزلت و خلوت بوده است. رساله نجم‌الدین کبری با عنوان فی الخلوة، رسالۀ سیف‌الدین باخرزی با عنوان وقایع الخلوة و رسالۀ مجدالدین بغدادی با عنوان فی الخلوة و العزلة نمونه‌هایی از آن است. در آثار علاء‌الدوله سمنانی، عبدالرحمن اسفراینی و دیگران نیز رساله‌هایی با این عناوین یا شبیه آن موجود است. کتاب السلوة فی شرایط الخلوة و برخی دیگر از این رساله‌ها به زبان عربی نوشته شده‌اند. در این مقاله نگارنده با استناد به دستنویس‌های مختلف این اثر، تلاش می‌کند تصویر روشنی از کتاب و نویسندۀ آن به دست دهد و برای نخستین بار این اثر را که دربردارندۀ اطلاعات مهمی در مورد پیران کبرویه و رابطه ایشان با مریدان و آداب خلوت‌نشینی ایشان است، معرفی کند. همچنین در این پژوهش آشکار می‌شود که مترجم رسالۀ الی الهائم الخائف من لومة اللائم که پیش از این منتشر شده بود، نویسندۀ همین کتاب السلوة فی شرایط الخلوة است.
)