در بخش نخست شمارۀ 12 «نوشتگان»، لغت نادر «شاوشا» در یکی از فرهنگ‌های کهن عربی ـ فارسی توضیح داده و توجیه شده است. سپس به نکته‌هایی در تکمیل بازمانده‌های ضمیر/ صفت اشارۀ im در ایرانی نو اشاره شده و نیز معنای لغت و بیتی فهلوی روشن شده است. بخش پایانی کوششی است برای یافتن شواهدی از فعل «پاختن» در متون قدیم.
)