دستنویس فارسی انجیل متی با شناسه Vat. Pers. 4 در کتابخانه واتیکان، کهن‌ترین ترجمه شناخته‌شده از انجیل به خط و زبان فارسی است و تاریخ کتابت آن به سال ۷۱۲ هجری قمری (۱۳۱۲ میلادی) بازمی‌گردد. این نسخه، در دوره ایلخانان مغول و در شرایط تبادل فرهنگی و مذهبی ایران، به دست مسعود بن ابراهیم کتابت شده و ترجمه‌ای از نسخه سریانی کتاب مقدس است. متن شامل ۸۱ برگ با خط نسخ واضح، فاقد تزیینات و با ویژگی‌های زبانی و املایی کهن است که نشان‌دهنده نیاز مسیحیان سریانی‌زبان به متون فارسی برای حفظ هویت دینی خود است. این دست‌نوشته با استفاده از اصطلاحات اسلامی و سبک نگارش خاص، از اسناد مهم برای مطالعه تاریخ ترجمه‌های دینی، رسم‌الخط و فرهنگ دوران مغول در ایران محسوب می‌شود.
)