نسخۀ قرآنی به شمارۀ 3610 در موزۀ ملی ایران یکی از قدیم‌ترین قرآن‌های تاریخ دار، به خط کوفی مشرقی یا کوفی ایرانی است که به احتمال قوی در منطقۀ خراسان کتابت شده است. مطابق اطلاعات مذکور در انجامۀ نسخه، تاریخ کتابت آن ماهِ ربیع الآخر سال 416 هجری، کاتب آن ابومحمد جعفر بن علی الورّاق، مُذهِّبش ابونصر منصور المُذهِّب، و اِعراب گذار نسخه محمّد بن ابی زکریا است که نسخه را بر اساس دو قرائتِ ابوعمرو بصری و کِسائی کوفی اعراب گذاری کرده است. 149 برگ باقی مانده از این نسخه که تقریباً مشتمل بر 28 جزء قرآن است، یکی از اسناد مهم برای بررسی جوانب مختلف قرآن نویسی از حیث متن، املاء، قرائات، خط کوفی، و تذهیب در آغاز سدۀ پنجم هجری در خراسان به شمار می‌آید.
کریمی نیا, مرتضی. (1403). نسخه‌شناسی مصاحف قرآنی (21): قرآن 3610 در موزۀ ملی ایران، کتابت ابومحمد جعفر بن علی الوراق در 416 قمری به خط کوفی مشرقی. آینه پژوهش, 35(209), 65-112. doi: 10.22081/jap.2024.76707
MLA
مرتضی کریمی نیا. "نسخه‌شناسی مصاحف قرآنی (21): قرآن 3610 در موزۀ ملی ایران، کتابت ابومحمد جعفر بن علی الوراق در 416 قمری به خط کوفی مشرقی", آینه پژوهش, 35, 209, 1403, 65-112. doi: 10.22081/jap.2024.76707
HARVARD
کریمی نیا, مرتضی. (1403). 'نسخه‌شناسی مصاحف قرآنی (21): قرآن 3610 در موزۀ ملی ایران، کتابت ابومحمد جعفر بن علی الوراق در 416 قمری به خط کوفی مشرقی', آینه پژوهش, 35(209), pp. 65-112. doi: 10.22081/jap.2024.76707
VANCOUVER
کریمی نیا, مرتضی. نسخه‌شناسی مصاحف قرآنی (21): قرآن 3610 در موزۀ ملی ایران، کتابت ابومحمد جعفر بن علی الوراق در 416 قمری به خط کوفی مشرقی. آینه پژوهش, 1403; 35(209): 65-112. doi: 10.22081/jap.2024.76707
)