در شمارۀ دهم «نوشتگان»، نخست به وجود دو صورت ناشناخته از شناسه‌های فارسی در نوشته‌های کهن اشاره کرده‌ایم. در ادامه، در تکمیل بحث نگارنده دربارۀ بازمانده‌های ka فارسی میانه در فارسی نو، به چند شاهد دیگر از آن در فارسی اشاره شده و سعی شده تا «کذ» ترجمه-تفسیر شنقشی به صورتی درست توجیه شود. بخش سوم دربارۀ لغتی در ترجمۀ فارسی کهن اسفار خمسه به‌خطّ عبری و تصحیح نظری است که پیش‌تر دربارۀ این لغت داده‌اند. در بخش پایانی، به یک نشانۀ خطّی در اسناد مالی کهن فارسی پرداخته و شاهدی را از توصیف نشانه‌ای مشابه در بیتی کهن ارائه کرده‌ایم.
)