در این یادداشت به معرفی رساله‌ای عروضی از حسام‌الدین خویی با عنوان معیار الاشعار الشمسیة می‌پردازم که ویژگی‌های مهمی در تبیین و طبقه‌بندی اوزان شعر، متفاوت با سنت شمس قیس و خواجه نصیر، دارد. در ضمن بحث شواهدی از کاربرد اتانین در تبیین وزن شعر در منابع مختلف از جمله رسالات موسیقی، اشعار و منابع عروضی ارائه کرده‌ام و نشان داده‌ام که تقطیع اتانینی سنتی بسیار کهن نزد موسیقیدانان بوده و نشانه‌های آن را در رسالات عروضی متعلق به سنت‌های غیر از سنت شمس قیس و خواجه نصیر نیز مشاهده کرد.
)