محمد بن حسن بن محمد بن ابی‌الرضا علوی(656- 735)، عالم و ادیب امامی، از خانواده‌ای سرشناس از سادات نسل عُمرالاطرف که در منطقه «نیل»، در حله عراق ساکن بوده‌اند. به نظر می‌رسد بخش مهم پرورش و حیات علمی او در همان حله بوده است. او چهار اجازه خاص برای روایت کتاب‌های اسرارالعربیه، غریب القرآن، نهج‌البلاغه و المقامات حریری، و بعلاوه یک اجازه عامبه خواهرزاده و شاگردش محمد بن احمد بن ابی‌المعالی داده که صورت چهار اجازه اخیر بر اساس نسخۀ اصل دستنویس او، در مقاله آمده است. اطلاع جدید درباره او قرائت نسخه‌ای از مقامات حریری توسط او بر یحیی ابن سعید الحلی(م 690) است. اهتمام او به نهج‌البلاغه، از اجازه او به ابن ابی‌المعالی و بعلاوه إنهاء او بر دو نسخه ارزشمند موجود نهج‌البلاغه، که یکی از آنان نسخه‌ای ناشناخته است، روشن می‌گردد. شرحی با رویکرد لغوی، کلامی و تاریخی بر قصائد السبع العلویات ابن ابی‌الحدید، منسوب به اوباقی مانده است.
جزینی, رسول. (1403). چند اطلاع تراثی درباره حیات علمی عالم و ادیب امامی صفی‌الدین محمد بن حسن بن ابی‌الرضا العلوی. آینه پژوهش, 35(209), 191-233. doi: 10.22081/jap.2024.76695
MLA
رسول جزینی. "چند اطلاع تراثی درباره حیات علمی عالم و ادیب امامی صفی‌الدین محمد بن حسن بن ابی‌الرضا العلوی", آینه پژوهش, 35, 209, 1403, 191-233. doi: 10.22081/jap.2024.76695
HARVARD
جزینی, رسول. (1403). 'چند اطلاع تراثی درباره حیات علمی عالم و ادیب امامی صفی‌الدین محمد بن حسن بن ابی‌الرضا العلوی', آینه پژوهش, 35(209), pp. 191-233. doi: 10.22081/jap.2024.76695
VANCOUVER
جزینی, رسول. چند اطلاع تراثی درباره حیات علمی عالم و ادیب امامی صفی‌الدین محمد بن حسن بن ابی‌الرضا العلوی. آینه پژوهش, 1403; 35(209): 191-233. doi: 10.22081/jap.2024.76695
)