در بیتِ «سرِ سرکشان اندرآمد به خواب/ ز تاسیدن بادپایان برآب» در بخشِ پادشاهی ضحّاک در شاهنامه، در نسخهها به جایِ «تاسیدنِ» متنِ دکتر خالقیمطلق، صورتهای «تازیدن»، «بازیدن»، «نالیدن»، «ناهیدن»، «بایندن»، «یابیدن»، «هانیدن» و «تاریدن» آمده است. مصحّحان و محقّقان شاهنامه هم ضبطهای «ناویدن»، «تازیدن»، «بازیدن»، «نادیدن»، «تاسیدن» و «شافیدن» را از نسخهها یا با تصحیحِ قیاسی برگزیده و درست دانستهاند. بر اساس قواعد تصحیحِ متون، نگاشتۀ «ناهیدن» در حدّاقل دوازده دستنویس از سدههای هشتم، نهم و دهم، نویسشِ دشوارتر و احتمالاً اصلی و درست است امّا ریشه و معنای دقیقِ این واژه بر نگارنده آشکار نیست و لازم است متخصّصانِ زبانشناسیِ تاریخی و لغتِ فارسی در این باره روشنگری و راهنمایی بکنند.
)