در بخش نخست نوشتگان 8، دربارۀ دو لغت از ترجمۀ فارسی کتاب ارمیا از سدۀ چهارم هجری به خط عبری توضیح داده شده و اشتباهات مصحح آن تصحیح شده است. بخش دوم کوششی است در توجیه حرکت پایانی چند کلمه از دو متن ترجمه‌ای قدیم. سپس صورت «زیفای» را در قرآن مترجم شمارۀ 1732 کتابخانۀ آستان قدس، احتمالاً از سدۀ چهارم یا پنجم هجری، توجیه کرده‌ایم. در دو بخش پایانی، در تکمیل مطالب شمارۀ پیشین «نوشتگان»، شواهد دیگری از صورت «مروادیر» ارائه و کلمه‌ای از ترجمۀ قرآن قدس تصحیح شده است.
)