در بخش نخست نوشتگان ۷، کوشیده شده تا اصل درست eskār-، فعل غیرشخصی «خواستن»، در گویش اردکانی و گویش جزیرۀ خارگ معلوم شود. در ادامه، سعی کرده‌ایم تا صورت «گوشاسپ» را (به‌معنای «خواب؛ رویا») و نیز «آثر» را توجیه کنیم. در بخش سوم، نمونه‌هایی از کاربرد یک ساخت زبانی نقل شده که تاکنون آن را اغلب از خصائص زبان شعری سعدی دانسته‌اند. با این شواهد، نگارنده نشان می‌دهد که این ساخت نه به سعدی و نه به زبان شعر منحصر بوده و نه به فارسی ناحیۀ سعدی. سپس، به یک ویژگی املایی نادر خطّ فارسی و در بخش سپسین به یادداشتی از شلومو دوگوتاین دربارۀ متن فارسی-یهودی متقدّمِ محضر اهواز اشاره کرده‌ایم که تاکنون بدان توجّه نشده‌است. بخش پایانی برگردان خلاصه‌گونه‌ای است از برخی بخش‌های مربوط به چند لغت آرامی‌تبار در فارسی قدیم در ضمن مدخل «لوترائی» دانشنامۀ ایرانیکا.
)