یکی از زمینه‌های پژوهشی میان دو فرهنگ ایرانی و عربی، مثلهای مشترک این دو فرهنگ است. با واکاوی کتاب‌های امثال کهن و معاصر این دو فرهنگ، به مثلهای مشابه فراوانی برمی‌خوریم که البته سهم مثلهای معاصرِ مشابه در این دو فرهنگ، بیش از مثلهای کهن آنان است. این مثلهای مشترک گاهی هم‌مضمون و گاهی عین یکدیگر است. بنا بر تحقیق نگارنده، با بررسی امثال معاصر عربی کشورهای متعدد عربی، بیشترین شباهت، میان مثلهای فارسی و عراقی (و در بین شهرهای عراق: بغداد) دیده می‌شود. مثلهای مشابه بسیاری در بین این دو فرهنگ دیده می‌شود و مهم اینکه چندین مثل فارسی عیناً (به زبان فارسی و کُردی) در میان آنان رایج است.
)