مقالۀ حاضر به پیوندهای عمیق آرامی و عربی در میان زبانهای سامی متمرکز است و مباحث آن در چهار بخش تدوین یافته است که عبارتند از: 1. درآمدی بر زبانهای سامی؛ 2. پیوندهای آرامی و عربی؛ 3. پیوندهای آرامی ـ تلمودی و عربی قرآن؛ 4. نمونه‌کاوی: کارکرد «دابة الأرض» (نمل: 82) در پرتو زبانهای سامی. در نهایت، بخش جمع‌بندی بر تأکید دوباره بر ضرورت راه‌اندازی رشتۀ زبانهای سامی در برخی دانشکده‌های علوم قرآنی می‌پردازد. به نظر می‌رسد، در زبانهای سامی، آرامی و عربی از عمیق‌ترین و وسیع‌ترین پیوندها برخوردارند.
)