بدرالدین هلالی، از شاعران نامدار اواخر دورۀ تیموری و اوایل عهد صفوی است. غزل‌های هلالی کمال لطافت را دارد و مثنوی‌های شاه و درویش، صفات العاشقین و لیلی و مجنون او نزد هم‌عصران بسیار مقبولیت بوده است. دیوان اشعار او در هند و ایران به طبع رسیده و مشهورترین چاپ دیوان او، تصحیحی است که به اهتمام استاد مرحوم سعید نفیسی منتشر و چندین بار تجدید چاپ شده است. دیوان هلالی مصحّح نفیسی، در بخش رباعیات مشتمل بر 35 رباعی است. در نوشتار حاضر، 50 رباعی نویافتۀ هلالی بر مبنای سه نسخۀ خطی دیوان او که یکی از آن‌ها نزدیک به زمان حیات شاعر کتابت شده است، عرضه می‌گردد.
)