سال‌هاست متون کهن فارسی، که از جملۀ مواریث بیش‌بهای گذشتگان است، اغلب توسّط کسانی که اهلیّت پرداختن به این مقوله را ندارند، به گونه‌ای ناتندرست به چاپ حروفی می‌رسد و بر آن، نام «تصحیح» نهاده می‌شود. در این مقاله ضمن برشمردن برخی علل و اسباب این امر، به نقد یکی از همین آثار پرداخته‌ایم. «مونس‌نامه»، تألیف ابوبکر بن خسرو الاستاد،متنی متعلّق به قرن 6ه.ق است که اخیراً به شکلی بسیار مغلوط به چاپ حروفی رسیده است. مباشر چاپ این کتاب، در مواضع پرشمار، متن را غلط خوانده، غلط ضبط کرده، غلط فهمیده و غلط نیز توضیح داده است.
)