مقالۀ حاضر به بررسی انتقادی کتاب تازه‌چاپ‌شدۀ جلال خالقی مطلق یعنی واج شناسی شاهنامه اختصاص دارد. مؤلّف کتاب مورد نظر چندین مقاله در رابطه با فردوسی و شاهنامه نیز نوشته است. روشی که نویسنده برای تشخیص تلفظ قدیمی کلمات فارسی در آیات فردوسی به کار برده‌است در مقالۀ حاضر مورد بررسی قرار می گیرد. همان طور که در این مقاله نشان داده شده است ، برخی از اشتباهات در برخی از مدخل‌های کتاب دیده می‌شود و برخی از تلفّظ‌های نسبت‌داده‌شده به شاهنامه را نمی توان اصیل دانست. با تحقیقات گسترده‌تر می‌توان تصوّر دقیق‌تری از تلفّظ‌های فردوسی به دست آورد.
)