مقبولیت نوشته، افزون بر رعایت مسائل فنی و ساختاری نگارش، در گرو رعایت اصول اخلاقی است. به این معنا که اخلاق نگارش بخشی ناگسستنی از فرآیند نوشتن است. برای بررسی اخلاق نگارش می‌توان از رهیافت‌های مختلفی چون پیامدگرایانه، تکلیف گرایانه، و فضیلت گرایانه سود جست. با این حال، نویسنده در نوشتار حاضر اخلاق نگارش را از منظر فضیلت گرایانه به بحث می‌گذارد. به زعم نویسنده، صداقت، حدشناسی، شجاعت، و شفافیت، از جمله آشکارترین فضایل قلمی است که بدون آن‌ها هر نوشته‌ای فاقد صلاحیت اخلاقی خواهد بود. از این رو، وی هر کدام از صفات و ویژگی‌های مذکور را در امر نگارش اخلاقی به طور مبسوط تشریح می‌نماید. در خلال بحث، نویسنده با ارائه شاهدمثال‌هایی از بی‌فضیلتی‌های رایج در عرصه نگارش و به خصوص یاوه‌نویسی، می کوشد تا طرحواره‌ای از اخلاق نگارش فضیلت‌گرایانه به دست دهد و اخلاق نگارش را نه به مثابه ضوابط و اصول، بلکه چونان فضایل مَنِشی فکری و رفتاری بازشناسد.
)