برای احیای تکامل فکری در طول تاریخ، لغتنامهها نقش بسزایی داشتند؛ ازاینرو از همان سدههای نخستین لغتنامههای متعددی نگاشته شده است. شمار قابل توجهی از فرهنگهای عربی به فارسی نیز برای استفادۀ پژوهشگران و عمدتاً نوآموزان فارسیزبان تدوین شدهاند. در این میان فرهنگنامههایی منظوم برای حفظ و یادگیری آسان لغت نگاشته شده است که کهنترین فرهنگنامۀ منظوم شناختهشده را ابونصر فراهی در سدۀ هفتم به رشتۀ تحریر درآورده است. متن منتشرشده در این مقاله نیز لغتنامۀ عربی به فارسی منظومی با نام قنیةالفتیان است که از نام سراینده اثر اطلاعات دقیقی در دست نیست؛ اما با توجه به دورۀ کتابت نسخهای از این اثر به پیش از قرن نهم بازمیگردد.
این متن مشتمل بر یک دیباجۀ منظوم و منظومهای نونیه در 213 بیت است. در مقدمه دربارۀ مؤلف، دورۀ تألیف و ویژگیهای زبانی و کتابتی اثر گفتگو شده است.
)