کتاب ارزشمند نهج المسترشدین فی اصول الدین از جملۀ تألیفات کم حجم و مختصر علّامۀ حلّی (م726ه.ق) است که به تعبیر خود او، جهت استفادۀ جویندگان یقین نگاشته شده است[1]. به سبب اختصار و جامعیّت این کتاب نسبت به مسائل کلامی، شاگردان و متکلّمان عصر علّامه و نیز عالمان امامی دوره‌های بعدی، اهتمام ویژه‌ای به شرح و تفسیر این اثر کلامی موجز داشته‌اند. کتاب معراج الیقین فی شرح نهج المسترشدین نوشتۀ فرزند علّامۀ حلّی، محمّد بن حسن معروف به فخرالمحقّقین (م771ه.ق) یکی از این شروح است که با تحقیق آقای طاهر السلامی از سوی المرکز الاسلامی للدراسات الاستراتیجیّة وابسته به عتبۀ مقدّسۀ عبّاسیّه در سال 1436ه.ق در شمارگان هزار نسخه منتشر شده است
در نوشتار حاضر، پس از اشاره به مطالبی دربارۀ کتاب نهج المسترشدین و شروح آن به ویژه معراج الیقین، به ارزیابی و نقد تصحیحِ یاد شده از این اثر می‌پردازیم.
)