بحر زخار تذکر های فارسی از وجیه الدین اشرف است که در 1202 ق/ 1788 م. در دست تألیف بوده ولی از تاریخ پایان نگارش آن و یا تاریخ ولادت و درگذشت نویسنده، اطلاعی در دست نیست. بحر زخار تذکره عمومی بزرگان دینی سلسله های طریقت مختلف مخصوصاً بزرگان دینی شبه قاره است. در این کتاب شرح حال 2800 تن درج شده که از آن میان 2000 نفر از شبه قار هاند. تا کنون دو جلد از این تذکره با تصحیح و تدوین آذرمیدخت صفوی چاپ شده است. هر دو جلد با همکاری مرکز تحقیقات فارسی دانشگاه اسامی علیگره و مرکز تحقیقات فارسی رایزنی فرهنگی سفارت جمهوری اسامی ایران در دهلی به ترتیب در سال های 2012 و 2014 م. منتشر شده و به قول مصحح، جلد سوم آن نیز در دست چاپ است که با به چاپ رسیدن جلد سوم، انتشار آن کامل خواهد شد. مطلب پیش رو، ترجمه مقال های با عنوان «تذکره بحر زخار کی بعض غیرمستند روایتین » است که در مجله معارف ژوئن 2015 م. شماره 195 / 6 به طبع رسیده است و نگاهی به چند روایت غیرمستند در تذکره مذکور دارد.
نوشاهی, عارف, & امیرهدایی, شیوا. (1397). نگاهی به چند روایت غیر مستند در تذکره بحر زخار. آینه پژوهش, 29(170), 133-138. doi: 10.22081/jap.2018.65961
MLA
عارف نوشاهی; شیوا امیرهدایی. "نگاهی به چند روایت غیر مستند در تذکره بحر زخار", آینه پژوهش, 29, 170, 1397, 133-138. doi: 10.22081/jap.2018.65961
HARVARD
نوشاهی, عارف, امیرهدایی, شیوا. (1397). 'نگاهی به چند روایت غیر مستند در تذکره بحر زخار', آینه پژوهش, 29(170), pp. 133-138. doi: 10.22081/jap.2018.65961
VANCOUVER
نوشاهی, عارف, امیرهدایی, شیوا. نگاهی به چند روایت غیر مستند در تذکره بحر زخار. آینه پژوهش, 1397; 29(170): 133-138. doi: 10.22081/jap.2018.65961
)